In 2013 maakte Kitty van Mil de theatervoorstelling Vals Plat waarin ze liet zien hoe het leven van een (voormalig) kankerpatiënt kan zijn. Nu is er een nieuwe solo. De aanleiding is wreed en pijnlijk. De inspiratiebron is groter, woeliger en stormachtiger dan ooit!
In september 2016 werd duidelijk dat iemand, onverwacht, de borstkankerchemo-aanval van 2011 had overleefd: hij heet Tumor Theodoor. Radioloog Roel en oncoloog dr. Paula zagen tot hun schrik dat Theodoor zich fanatiek had voortgeplant. Een leger van tumorcellen keek hen venijnig aan vanuit hun nieuwe verblijf: de lever. Dr. Paula ging op zoek naar slimme en oersterke strijdkrachten, uitgerust met de nieuwste wapens. Een poging om Tumor Theodoor en zijn nakomelingen opnieuw te verslaan of in ieder geval chronisch bewusteloos te slaan. Voor hoe lang? Geen idee. Via ruw Radboud wc-papier, tapasrestaurant ‘t Zusje, liters cola, de Willem Ruis show, Avro’s weekendkwis, Joris’ Kerstboom, de Spaanse zon, liefde, genegenheid, en opperste verbazing neemt Kitty u mee in een razendsnelle achtbaan met de nodige humor als wapen. Durft u in te stappen? Riemen vast!
Ik heb nog iets op mijn lever is in te zetten bij bijeenkomsten voor (ex-)kankerpatienten, familie en zorgmedewerkers (oncologie en anderszins). De voorstelling is ook interessant voor algemeen theaterpubliek en is dan in theaters door heel Nederland te zien (geweest).
“Schiet me maar meteen dood, ik wil niets horen, ik wil geen behandeling”, sprak Kitty van Mil tegen haar oncoloog toen hij haar in 2011 vertelde dat ze een ingewikkelde kankersoort had. Drie weken later lag Kitty, hevig protesterend en denkend aan haar kapsel en haar decolleté, toch gekoppeld aan zakken gevuld met een gifrode chemococktail, op een zaal met nieuwe, kale vrienden.
In het najaar van 2016 worden er uitzaaiingen bij Kitty geconstateerd .... De tijd die haar nog rest wil ze goed besteden onder meer door deze voorstelling. "Ik ga niet zitten kniezen in een hoekje, hoe klote het ook is. Ik moet er iets mee doen. Bovendien weet je het maar nooit. De wetenschap staat niet stil. "
Interview NPO Radio 1 (maart 2018) beluister het via Soundcloud.
Gaat dat zien! schrijft Henk Maassen in Medische Contact
Interview Trouw, 15-03-2018
Krachtig, innemend, inspirerend, maar bovenal leerzaam!- dr. Claire van Houdt en Heidy Pijman , Plastische chirurgie, Radboud UMC
Meesterlijk - Dr. Harry van Hulsteijn: Internist-Oncoloog- Hematoloog: Aruba Hospital
Willy van der Zandt, Oncologisch maatschappelijk werker/ lid van het palliatief team CWZ Nijmegen
Kitty werd in februari 2018 geïnterviewd door Rob Kleijs van Radio Gelderland: "jij doet dit effe tussen de chemo's door maar je straalt één en al enthousiasme en levendigheid uit". Het gesprek gaat onder meer over het gegeven dat kanker steeds vaker een chronische ziekte wordt. Hoe ga je om met iemand die ongeneeslijk ziek is door kanker maar niet dood gaat? Klik hier om te luisteren.
Zeer ontroerende voorstelling. Diep onder de indruk - Jurrian Butter, Nucleaire geneeskunde Radboud UMC
Ontroering, blijdschap, bewondering en verdriet. Deze solo is een levensles zo groot dat hij niet te bevatten is - Anne-Lies Lomme
Sprakeloos over het hele verhaal, over je voorstelling. Trots dat je naar theater 't Mozaïek in Wijchen komt op 26 oktober 2018! - Nancy van Nuland, theaterprogrammeur 't Mozaïek
Kanker, een op de drie treft het. Toch houden we de ziekte ver van ons – zolang we ervan gevrijwaard blijven. Knettergek, want zo vergroten we onze angst ervoor, stellen we patiënten op afstand. In ‘Ik heb nog iets op mijn lever’ grijpt Kitty Trepels van Mil - zelf ongeneeslijk ziek - kanker bij de kladden. Geen pijn, geen angst, geen hoop, geen verbijstering blijft ongenoemd. Zonder een ogenblik sentimenteel te worden, vergroot Trepels van Mil tientallen details uit haar leven. En tegelijkertijd toont ze ons hoe je, hartstikke ziek, erin kunt slagen je humeur te managen. Al die afzonderlijke momenten worden onvergetelijke scènes in een theaterstuk dat gezien moet worden door alle studenten geneeskunde, nee, alle studenten, nee, alle medewerkers in de zorg, nee, door ons allemaal. - Peter Henk Steenhuis, redacteur filosofie Trouw
Dank je wel Kitty, voor zoveel schoonheid! - Thijs van Leer, musicus
Een prachtige avond. Fijn om het probleem vanuit de patiënt te zien. Elke arts of verpleegkundige zou deze solo moeten zien - Professor dr. Theo Wagener, Emeritus hoogleraar oncologie
Je laat ons leren en geeft ons een spiegel. Genuanceerd met een lach en een traan - Professor dr. Carla van Herpen, hoogleraar rare cancers, Radboud UMC
Wat een bijzondere avond. Je hebt je op een ontroerende manier blootgegeven - Elize Maassen van Laar, Radboud UMC Radiologie
Wat jij wilde is gelukt. Heel hartelijke gefeliciteerd met deze premiere! - dr. Roel Mus , radioloog
"Kitty laat zich voorlopig nog niet stoppen. De HAN -docente kreeg 2 keer kanker. Uiteindelijk gaat de kanker winnen, maar tot die tijd geeft ze college en speelt ze alles van zich af in het theater.. " - De Gelderlander 01-02-2018 klik hier om verder te lezen
Zeer boeiende voorstelling, van het begin tot het einde. De zaal was onder de indruk en de luchtige grapjes kwamen op precies de juiste momenten. Er was dus ook ruimte om te lachen. Echt super gedaan! - Bianca Peters, fysiotherapeut