Nieuwe speelperiode september t/m december 2024 !
LTTRS is het verhaal van papa Loetje, dochter Lot en haar knuffel, Zeedraak. Gemaakt voor kinderen in de leeftijd van 4 tot 7 jaar én hun ouders.
Lot houdt van voorlezen en van woorden, maar haar papa Loetje niet. Als Lot papa vraagt om voor te lezen, heeft hij altijd weer een smoes paraat. Zijn bril is kapot. Zijn teen doet pijn. Of er zit een hongerig zwijn in zijn buik. Gelukkig heeft Lot haar knuffel, de zeedraak. Die geeft haar elke ochtend een woord van de dag. Woorden als koppig of doorzetten. Maar dan moet Zeedraak terug naar zee. Als afscheidscadeau geeft ze Lot en Loetje een boek. Nu is de beurt aan papa. Toch?
Een grappige, meeslepende voorstelling vol livemuziek die kinderen en hun opvoeders enthousiast maakt over (samen) lezen en nieuwe woorden leren.
Afgelopen week mocht ik vanuit de Bibliotheek CultuurPuntAltena aanwezig zijn bij de voorstelling LTTRS van Kracht van Beleving in de Gemeente Altena. Een mooie voorstelling waarbij het gaat om bewustwording, het belang van lezen en laaggeletterdheid. Ik heb genoten van de voorstelling maar ook van de beleving van de kinderen en hun ouders! - MariekeVos via Linkedin
Vandaag bij de première geweest van de superleuke en mooie theatervoorstelling LTTRS geweest bij Theater de Liefde! Geweldig hoe de taboe rondom #laaggeletterdheid van ouders wordt aangekaart! LTTRS is een prachtige, meeslepende voorstelling vol livemuziek die kinderen en hun ouders enthousiast maakt over (samen) lezen en nieuwe woorden leren. Een prachtige voorstelling voor basisscholen. Woensdag 9 maart is er nog een voorstelling in Haarlem. En nee, ik heb geen aandelen maar ik ben wel fan! – Elske van Schaardenburgh via LinkedIn
Na afloop van de eerste voorstelling kwam er een moeder naar me toe. Ze wil in de toekomst graag haar zoon met z’n huiswerk kunnen helpen. We vulden samen het ‘Ik wil leren’-formulier in, zodat ze via het Taalhuis hulp krijgt. Er zat ook een jongetje in de zaal dat heel hard ‘Dat heeft mijn papa ook!’ riep, toen duidelijk werd dat papa Loetje uit het verhaal niet goed kan lezen. We hopen dat daar thuis over wordt gesproken. En dat het kind zijn vader zal aanmoedigen om hulp te zoeken. Een betere motivatie om op latere leeftijd te leren is er niet, toch?!” -José Drupsteen, KopGroep Bibliotheek
In Nederland zijn 2,5 miljoen mensen laaggeletterd. Onder hen is een grote groep ouders. Zij kunnen hun kinderen niet voorlezen of helpen met huiswerk. Hun kinderen lopen een groter risico op een lees-, taal- of rekenachterstand.
In Noord-Holland was de voorstelling LTTRS onderdeel van een breder project gezinsaanpak laaggeletterdheid. Dit gelijknamige project van KopGroep Bibliotheken, trapte af met een online training voor leerkrachten, door een ervaringsdeskundige taalambassadeur van Stichting ABC en een medewerker van Stichting Lezen en Schrijven. Over wat laaggeletterdheid is, hoe je hier met ouders over kunt praten en hulp kunt inschakelen.
Vervolgens zagen leerlingen, hun ouders en de leerkrachten de voorstelling en aansluitend ging de hele school vier weken met het thema LTTRS aan de slag. Leerkrachten ontvingen hiertoe met een leskist met 26 lesprogramma’s, passend bij de letters van het alfabet.Ook hierbij werd steeds de verbinding met ouders gezocht.
De reacties van de basisscholen zijn ontzettend positief. Veel leerkrachten hadden geen idee dat de groep mensen die moeite heeft met lezen en schrijven zó groot is
Ik nam de schrijver van de theatervoorstelling mee in de wereld van laaggeletterdheid. Wat betekent het voor mensen om moeite te hebben met lezen en schrijven? Hoe uit het zich? Ik deelde al mijn kennis en ervaring om de voorstelling zo herkenbaar mogelijk te maken. Daarnaast geef ik samen met een taalambassadeur van Stichting ABC en iemand van het Taalhuis de workshop over het herkennen en doorverwijzen van laaggeletterden. Het is geweldig om te merken wat voor impact dat heeft. Laatst vertelde een leerkracht bijvoorbeeld dat hij weleens moppert als ouders iets wat al drie keer in de nieuwsbrief heeft gestaan, nog niet hebben gedaan. Nu snapt hij dat dat geen onwil hoeft te zijn. Misschien begrijpen ze het niet.
-Maria Sabel, adviseur Stichting Lezen en Schrijven
