Zo normaal nog niet

Een muzikale en beweeglijke voorstelling met liedjes, sketches en monologen over psychische/ psychosociale kwetsbaarheid.  Ondanks het feit dat er tegenwoordig meer gesproken wordt over deze problematiek, rust er nog steeds een taboe op.  Zo Normaal Nog Niet stelt dit op ontroerende en humoristische wijze aan de orde. In de voorstelling zien we de moeite, het ongemak om open te zijn over psychische problemen. maar ook humor en absurditeit.

De theatervoorstelling is gemaakt op basis van eigen ervaringen met angsten, depressie, uitsluiting en burn-out en verhalen van ervaringsdeskundigen via Samen Sterk Zonder Stigma.  Zo Normaal Nog Niet laat je als publiek meevoelen wat er gebeurt als je te maken krijgt met psychische problemen. En wat dit doet met je familie, je omgeving en de wisselwerking met de maatschappij.  

Zo normaal nog niet - kracht van beleving

Arno Setz en Annemieke van Westerloo, Foto Edwin van Nieuwstraten

Voor iedereen die zich herkent in de DSM-5. Mocht je nog nooit van de DSM-5 gehoord hebben, dan moet je zeker komen!

Toepassing

De toegankelijke voorstelling geeft een goed beeld van de uitdaging van het leven met een psychische kwetsbaarheid en nodigt uit tot discussie over normaal zijn: hoe normaal zijn wij eigenlijk met z’n allen? en wat is de norm voor normaal? De acteurs gaan hierover graag in gesprek met hun publiek.  De speelduur is ruim een uur maar kan ingekort worden. Accentverschillen en toevoegingen van scènes zijn in overleg mogelijk.


Reacties & recensies

"Arno Setz zorgt voor verheldering in een maatschappelijk landschap van taboe en onwetendheid, door psychische problematiek voelbaar en tastbaar te maken. Vanuit levenservaring herken ik vooral de scene waarin Arno benaderd wordt door zijn tegenspeelster, zij vertolkt een vrouwelijke 'Sir David Attenborough' die zogenaamd "De Normale Mens" heeft gevonden. Niets vermoedend wordt Arno door haar van achter benaderd en vastgegrepen en zo als een kat in het nauw gedreven. In reactie daarop gaat hij in overlevingsmodus, klaar om toe te slaan en zijn belager een kopje kleiner te maken. Als jong autistisch individu werd ik maatschappelijk gedwongen om 'normaal' te zijn en kreeg ik weinig ruimte voor onconventioneel denken of discussie. Er was dan ook weinig ruimte voor het ontwikkelen van een eigen standpunt om mezelf assertief mee tot de wereld te verhouden. Zo'n standpunt is essentieel voor iedere adolescent om op gezonde wijze grenzen te kunnen stellen en volwassen te worden. Wanneer ik zonder duidelijke onderhandelingspositie onder druk gezet werd, restte er nog maar 1 optie. Van me afbijten! Zeker niet ideaal, maar zeker beter dan als voetveeg gebruikt worden!
De scene waarin Arno en tegenspeelster Eline Havenaar tevergeefs trachten te ontsnappen uit een verstikkende plastic zak, heeft mij diep geraakt. Het isolement van wederzijds onbegrip tussen diverse breinen, hoort nog steeds bij mijn leven. Ik heb altijd al een groot hart gehad maar door mijn autisme lukt het vaak niet om deze compassie op gepaste wijze met anderen te delen. Mensen zijn een sociale diersoort. Mensen die geen contact willen bestaan niet. De scene symboliseert ook adequaat het gevoel alleen te staan in psychische problematiek en het taboe om daar openlijk over te spreken". - J. Ede (2019)

"Een verrassende en boeiende voorstelling, die wist te raken en aan het nadenken zette. De afwisseling van theater en zang, luchtig en ernstig, is mooi in evenwicht." - Sensoor


Calimero, de grondlegger van het wij-zij-denken

“Eigenlijk is Zo normaal nog niet een klein uur met bijna twintig korte hoogtepunten. Freek in het wild die op zoek gaat naar de normale mens, priester gezang van Setz en ‘Ik heb een gat in mijn cv door een depressie’ op de wijs van het feestnummer ‘Er staat een paard in de gang’. Toch krijgt één bn’er er wel van langs: Calimero, de grondlegger van het wij-zij-denken….” Recensie Edese Post, klik om verder te lezen

Speels en authentiek

“Op een speelse en authentieke wijze sleepten de acteurs het publiek mee op het druk bezochte symposium rondom ervaringsdeskundigheid te Halsteren. Zij maakten heel voelbaar hoe het is om te leven met angst en daarop aangekeken te worden. Beweeglijk, muzikaal, en met veel interactie met de zaal kwam het thema in hun spel volop tot leven.”
Patrick Knapen, psychiater

Dat het er gewoon mag zijn

“Vandaag naar Zo normaal nog niet, het was echt een eye-opener en ontroerend.”

“Dat eigenlijk iedereen met problemen worstelt en niemand normaal is. En dat dat er gewoon mag zijn en we eigenlijk op moeten houden met perfect willen zijn, maar gewoon mogen zijn zoals we zijn, die boodschap had mijn dochter (met ASS) er ook uit gepakt en dat vond ik zelf super, mooi dat theater dat met je doet !!!”

“In onze rationele samenleving zijn dit soort voorstellingen misschien wel de beste manier om mensen na te laten denken over gevoel en beleving. Chapeau!”

“Er was van alles wat aanwezig: humor, realiteit, korreltje zout, sarcasme, emotie… en de liedjes waren prachtig!”

linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram