Waar de helden zijn

Vier mensen, één gezin. Arne, Marike, Bieneke en Jons. Het stormt in het hoofd van Jons, hij stormt door het huis. Hoe groter hij wordt, hoe moeilijker het is om thuis voor hem te zorgen. Op zijn zevende nemen zijn ouders de moeilijke beslissing om hem in een instelling te laten wonen. Hoe voelt dit als ouder? En als zus?

Filmmaker Ange Wieberdink ontmoette dit bijzondere gezin in 2014. Sindsdien volgde ze hen en heeft ze mogen filmen op enkele belangrijke momenten in het leven.

De interviews, video’s uit het familiearchief en scènes uit de voorstelling Lastige Ouders vertellen samen het verhaal van Jons, zijn ouders en zijn zus. Waar de helden zijn geeft op eerlijke en indringende wijze een unieke inkijk in dit gezin.

#VG #EMB #zorgkind #zorgintensief #verstandelijkebeperking #gehandicaptenzorg #zorginstelling #theater #VolwaardigLeven #WaarDeHeldenZijn #dialoog #Driehoekskunde #naasten #brus

Ange Wieberdink

Ange richt zich als filmmaker vooral op de positie van minderheden in de samenleving. Aan de hand van persoonlijke verhalen geeft ze  inzicht in hun situatie en daarmee ruimte voor verandering. Kinderen met een beperking speelden al eerder een belangrijk rol zoals bij Ik neem je mee. Meer over het werk van Ange Wieberdink vindt je hier

Een theatrale ontmoeting

In het tweede deel van het programma neemt theatermaker en muzikant Pieter Tiddens de leiding. Pieter is als geen ander in staat om te luisteren en de juiste vragen te stellen om het gesprek op gang te brengen. Hij omlijst de reacties en verhalen van het publiek met liedjes en korte scènes, met alle ruimte om het hart te luchten door mee te zingen en mee te doen. Naar wens maakt Pieter materiaal op maat, passend bij de situatie van de opdrachtgever, haar doelgroep en doelstelling.  Zo ziet het programma er steeds iets anders uit. Klik hier om te lezen over onderwerpen die vaak ter sprake komen.

kennisplein gehandicpatensectorAanbevolen door Kennisplein Gehandicaptensector als tool om de gehandicaptenzorg te verbeteren


Reacties en aanbevelingen

Knap Lastig vond ik heel erg indrukwekkend. De stilte vlak na de documentaire zei alles. Men was er (eerst) stil van. Het gesprek dat daarna om gang kwam was zeer mooi en waardevol en de luchtigheid die er in gebracht werd met de liedjes ook erg fijn. Kortom een geweldige voorstelling! Overschie stond in vuur en vlam!– Thijs Dekker, Pameijer


Bedankt voor deze prachtige en intense avond! Het was zeer de moeite waard, zowel voor zorgprofessionals als voor naasten.
De herkenning en behoeften van verwanten was ook in het nagesprek zeer duidelijk, ook voor mij als moeder van 2 kinderen die extra zorg en begeleiding nodig hebben. Veel ouders hebben helaas meegemaakt dat ze als ‘lastige ouder’ worden gezien, maar laten we vooral ook kijken naar die andere rollen die verwanten kunnen vervullen, in diagnostiek, dagelijkse begeleiding, als mantelzorger, maar ook de rol van hulpvrager als het je als ouder even boven het hoofd groeit. Laten we vooral ook oog houden voor wat we sámen kunnen bereiken: cliënt, zorgprofessionals én naasten. – Eva Baan 


Deze voorstelling gaat over alles waarvoor Pameijer staat:

  • Herstel/ontwikkelingsgerichte zorg (de basiswaarden: hoop en optimisme;
  • presentie, erkenning van individuele verschillen tussen cliënten en naastbetrokken, bescheiden inzet van professioneel referentiekader, ruimte voor het maken van en aansluiten bij het eigen
  • verhaal van de cliënt, benutten van eigen kracht van de cliënt en naastbetrokkenen,
  • erkenning van ervaringskennis van de cliënt en naastbetrokkenen, verlichten van lijden en het vergroten van eigen regie en autonomie; ook van naastbetrokkenen, én
  • Oplossingsgericht werken.

Medewerkersportaal van Pameijer, Klik hier om de gehele recensie te lezen


In het tijdschrift Pluspunt nr. 65 van KansPlus staat een artikel over  ‘Waar de helden zijn’, een documentaire van Ange Wieberink, over het leven met een kind dat extra zorg nodig heeft.

In het artikel komt Lynn (48) aan het woord. Zij is de zus van Boy (45) en vertelt wat de documentaire met haar doet: “Alles wat in de documentaire terugkomt; het doet pijn, deze herkenning. Het is alsof ik het eigenlijk nu pas voor het eerst zie <> Het heeft me geholpen onder ogen te zien hoe sterk mijn jeugd bepaald heeft hoe ik nu leef. Waarom ik bepaalde keuzes maak en wat mijn sterke punten zijn. Een louterende ervaring.”
Lees het artikel hier


“De documentaire ‘Waar de helden zijn’ geeft een zeldzaam beeld van het leven van een gezin van wie een kind een ernstig meervoudige beperking heeft. Het laat de worsteling van de ouders en de zus zien. Hoe kunnen ze het beste met dit gehandicapte kind, dat soms zo ongelukkig lijkt, omgaan? Voor begeleiders, die met deze doelgroep werken, een must see.”

– Klik nr. 1, 2022 vakblad van het Kenniscentrum Verstandelijke Gehandicaptenzorg


Knap lastig voor Mytylschool


“Ik herkenhet schuldgevoel van naasten, zoals zus Bieneke vertelt. ‘Toen was alles in huis kapot gegooid, zoals kopjes, keukendeurtjes behalve de lamp. Maar ik had mijn haarborstel laten liggen en juist met die borstel raakte hij precies die lamp.’ Of ‘Ik zag hoe mijn ouders met hem omgingen en dacht, moet ik dat dan ook doen? Ik wist niet hoe ik me tot Jons moest verhouden.’ Het is goed voor begeleiders om deze gedachten te kunnen begrijpen. Ik voelmijn tranen opkomen als ik denk aan de mooie woorden van Jons’ moeder: ‘We hebben geaccepteerd dat we een gehandicapt kind hebben, maar niet dat hij ongelukkig is.’ En zo is het. Ook dáár gaan wij voor bij elke zoon, dochter, neef, tante, zus, broer of verwant op Het Westerhonk. Wij helpen!”

Lees hier het verslag van ’s Heeren Loo over de livestream bijeenkomst 


 


Het is een prachtige oprechte documentaire over de kracht van een gezin, doorzettingsvermogen en liefde voor elkaar die kan groeien wanneer de weg niet altijd makkelijk is. Zo ontzettend mooi dat jullie dit kunnen en willen delen, erg leerzaam over wat er als ouder op je pad kan komen en dat liefde bij kracht altijd blijft. – Jikke Göbel van Tongeren


Wat een mooie, aangrijpende documentaire. Ontroerend en hartverwarmend, kwetsbaar en krachtig tegelijk. Heel eerlijk ook, en mooi in beeld gebracht….. Wat me opviel was ook de meerstemmigheid die aan bod kwam: de stem van alle gezinsleden werd mooi mee genomen. De stem van het broertje (de jongen die extra zorg nodig heeft), de stem van de zus (en die naast het ook welkom vindt dat er over brusjes gesproken wordt), de stem van de moeder (die ook vrouw en partner is) en de stem van vader (ook al is die inmiddels overleden). Het geeft aan hoe we als hulpverlener zoveel mogelijk stemmen mee kunnen nemen in het proces. Ook de stem van overleden personen kan veel betekenis hebben: die laat je niet los maar neem je ook met je mee. – Bruno Hillewaere, Euthopia


Ben van veel dingen onder de indruk maar vooral het einde trof me. Hoe moeder aan Bieneke haar ontwikkeling en rol gunde en ook haar eigen plek overwoog. Zo liefdevol voor beide kinderen. (…) Ik vond het ook een troostend en hoopgevend document. Dat je ondanks alles wat anders had moeten zijn er toch zin aan kunt geven. Dat zal de ene dag best anders gaan dan de andere maar zoals Marike tegen Bieneke zo mooi zei, dat elk kind zijn of haar eigen ontwikkeling doormaakt. En dat loslaten de grootste maar ook onvermijdelijke opgave is. – Hans Tönjes, Gedragswetenschapper en orthopedagoog