De interactie met de zaal was erg goed. Deze heeft bijna een heel uur geduurd en er kwamen persoonlijke verhalen en vragen naar voren. Ook aan het einde hebben sommige mensen nog persoonlijk contact met Thomas gezocht. Kortom, geslaagd! Zelf ben ik ook zeer geraakt over hoe Thomas dit toch uit kan beelden en vertellen. Ik heb met open mond en volle aandacht gekeken en geluisterd. BIJZONDER - A. de R., mantelzorgondersteuner
De uitsmijter van de dag was cultureel. Op alleszins integere wijze speelde acteur en geestelijk verzorger Thomas Borggrefe op onnavolgbare wijze de dialoog van de dirigent met zichzelf in zijn toenemende dementie en achterdochtiger: de dialoog met zijn zoon Paul. We kregen een inkijkje in de binnenwereld in de diverse fasen die een man met dementie moet meemaken. Borggrefe maakte het meeslepend invoelbaar - Kees Spapens, november 2015
Ik vond het een prachtige voorstelling. Was erg onder de indruk van de voorstelling, van de kennis en manier van werken van Thomas, en het nagesprek met de zaal. Reactie uit de zaal was ook erg goed - D. de K., Preventiewerker Indigo, december 2014
"Gisteren heb ik, in Utrecht, de voorstelling van Thomas Borggrefe gezien. Indrukwekkend zoals hij een man met Alzheimer weet te spelen. Hij ( de hoofdpersoon) is musicus en dirigent geweest. Een mooie kapstok om allerlei muziek stukken in de voorstelling in te voegen. Als je je een beetje wil verdiepen in de gedachtewereld van dementerenden dan is deze voorstelling zekere de moeite waard."
Guido Lamm (zanger en voorheen werkzaam in ouderenzorg)
Ik heb genoten van de voorstelling Bovenkamer. Een indrukwekkend stuk. De muziekfragmenten die chaotischer worden, de angst en paniek van meneer Meyer omdat hij steeds meer vergeet en niet meer begrijpt. Het stuk geef goed weer wat er zich afspeelt in het hoofd van iemand met dementie.
De nabespreking was emotioneel. Er zaten mantelzorgers in de zaal. Zij voelden zich gehoord in wat zij meemaken met iemand met dementie. Er waren over de 100 mensen en het publiek was enthousiast.
A. L. - Alzheimer Nederland, afdeling Veluwevallei - Grebbe, september 2014
Het publiek was lovend over de voorstelling, zowel over het spel als over de impact van het stuk. Ook de nabespreking verliep goed. Veel reacties vanuit het publiek en met name vragen over dementie. Kortom een geslaagde avond!
K. S., - Dementienetwerk Lansingerland, september 2014
Publicatie OmroepZuiderplan, 02-04-2014
Thomas Borggrefe speelde 'Bovenkamer'
In het kader van het jaarthema 'vieren' was op 28 maart j.l. was Thomas Borggrefe uitgenodigd om zijn voorstelling “Bovenkamer” te spelen. In het dagelijks leven is Thomas acteur en geestelijk verzorger in een verpleeghuis.
De voorstelling draait om de dirigent Joachim Meijer.Joachim denkt in eerste instantie nog de volledige controle over zijn leven te hebben. Maar tijdens de voorstelling blijkt steeds meer dat Joachim zijn eigen leven allang niet meer zelf dirigeert.
Hij oefent voor een voorstelling die hij als dirigent zal gaan leiden. Tijdens diens voorbereiding voor het concert legt Thomas ons via Joachim uit hoe de hersenwerking zich in het dagelijks leven manifesteert.
Al vrij vlug blijkt dat de situatie van Joachim niet zo goed is als je eerst zou denken. Vooral als Thomas Joachim’s zoon Paul introduceert die bij zijn vader thuis op bezoek is. In een dialoog tussen vader en zoon blijkt dat Joachim allerlei dingen kwijt is, dingen vergeet en niet meer op bepaalde woorden kan komen. Zo is hij bijvoorbeeld zijn horloge kwijt en geeft de eksters die aan de overkant in een boom zitten, daar de schuld van.
Toch heeft Joachim nog wel degelijk door dat de verpleging, die ook (schijnbaar onverwacht) op bezoek komt, een inbreuk maakt op zijn privacy. Hij zegt dan ook: 'Als mijn hersens uitvallen dan is het uit want Alzheimer maakt alles kapot'. Aan de andere kant verzoent hij zich met de symptomen door te zeggen:'Wat ik niet kan onthouden, dat kan ik ook niet vergeten'. Joachim maakt dan ook overal lijsten van en legt knopen in zijn zakdoek om maar enige structuur in zijn leven te kunnen handhaven. Daarbij geeft de muziek, die tijdens de voorstelling te horen is, Joachim steun en appelleert die nog duidelijk aan de emoties die hij bezit.
Steeds meer blijkt echter de achteruitgang van Joachim doordat Paul allerlei voor Joachim compromitterende details benoemt die hij in de kamer van zijn vader aantreft.
Als Joachim uiteindelijk zijn zoon alleen nog als kind ziet en naar zijn vrouw Anna gaat zoeken komt er weer een nieuwe dimensie in 'Bovenkamer' naar voren. Joachim maakt zich namelijk druk om de voorbereiding van zijn concert en vroeger legde Anna dan netjes zijn partituren op volgorde voor hem klaar. Anna is echter allang overleden en uiteindelijk belanden alle partituren dwarrelend verspreid over het podium.
Steeds verder kruipen de herinneringen van Joachim naar vroeger terug en uiteindelijk horen we aan de hand van allerlei achtergrondgeluiden de laatste restjes besef van Joachim als water wegvloeien.
Na de pauze ging Thomas met het publiek in gesprek. In een eerste ronde reageerde hij op de eerste indrukken die het stuk op de toeschouwers had achtergelaten. Een paar kreten daarbij waren: chaos van een dementerende goed uitgebeeld, zeer indrukwekkend, heel herkenbaar proces en de pijnlijke vader/zoon verhouding . In een tweede ronde wilde Thomas met de aanwezigen in gesprek over de scènes die hij had gespeeld. Ook hierop reageerde men met bewondering. Thomas noemde ons nog een boek waarin duidelijk wordt beschreven hoe bij een dementerende de herinneringen langzamerhand van het heden tot de jeugd worden gewist, namelijk 'De heldere eenvoud van dementie' van Huub Buijssen.
In de derde ronde reageerde Thomas op de vragen die uit het publiek werden gesteld. Hierbij werden ook vragen gesteld en opmerkingen gemaakt door mensen die van dichtbij met deze problematiek te maken hebben of hebben gehad.
Het was kort gezegd een heel indrukwekkende avond waar de aanwezigen ongetwijfeld nog menige keer aan zullen terugdenken.
PEEL EN MAAS Nieuws 12-2-2014:
Dinsdag 28 januari jl. werd in DOK6 te Panningen stilgestaan bij het 5-jarige jubileum van het Alzheimer Café Peel en Maas.
.."Na de pauze liet Thomas Borggefe met zijn theaterstuk "Bovenkamer"de aanwezigen ervaren wat het kan betekenen als je met dementie te maken krijgt. Hij speelde afwisselend de rol van een voormalige dirigent die dementie krijgt, en van zijn zoon. Op een treffende wijze maakte hij de toeschouwers duidelijk wat het dementeringsproces aan onzekerheid, onmacht, eenzaamheid en chaos in het hoofd met zich mee kan brengen. Tegelijkertijd liet hij de worsteling van de zoon zien, die aanvankelijk geen begrip op kon brengen voor de veranderingen bij zijn vader. Op het einde zijn beiden weer naar elkaar toegegroeid en is hij in staat mee te gaan in de wereld van zijn vader. Na afloop nodigde Borggrefe de zaal uit om te reageren op zijn voorstelling, waarop een levendige dialoog volgde.... "
Peel en Maas is op koploper in het kader van een dementievriendelijke gemeente/gemeenschap
In Hof van Batenstein speelde Thomas Borggrefe zijn stuk ‘de bovenkamer’ over een dirigent, de heer Meijer, in het beginstadium van dementie en de verwarring en chaos die zich vooral in het hoofd afspeelt. Een indrukwekkende kijk in de wereld van (beginnende) dementie. Aansluitend werd er in groepjes gepraat over het moment in het stuk dat het meest aangreep, over eventuele oplossingen om van de onrust tot rust te komen etc. Daarna kwam thomas terug in zijn rol als de dirigent en konden aan hem vragen en mogelijke oplossingen voorgelegd worden. Een aantal medewerkers oefende ter plekke met de heer Meijer wat voor effect een oplossing zou kunnen hebben. Een heel leerzame en ontroerende middag.
Informatieblad van Zorgspectrum, december 2011